Vakman van het eerste uur: onze trouwe uitvoerder Bertus Prins. Met maar liefst een dienstverband van 43 jaar is hij een rasechte Schuttenaar en vragen we hem het ‘hemd van het lijf’.

Goede match
Zijn officiële contractdatum weet hij nog precies; “Dat was 1 januari 1978.” Vanaf dat moment maakte hij deel uit van de Schutte familie. “Want zo voelde het direct. De gemoedelijke sfeer, de betrokkenheid én het sociale karakter gaven mij het gevoel van saamhorigheid.” Hij trad in dienst als timmerman en werd tijdens zijn werk verrast door de ‘netheid’ van Schutte. “Schone bouwketen, goed werk willen leveren en een keurige omgang met klanten. Dat past ook bij mij als persoon. En in al die jaren is dat niet veranderd. Daarom klikt het waarschijnlijk ook zo goed’, grapt hij.

Gras is niet altijd groener
Bertus werd na een paar jaar gevraagd om in de rol van uitvoerder te kruipen. Iets dat hem nog steeds – ruim veertig jaar later – meer dan voldoende uitdaging biedt. “Het omgaan met verschillende mensen vind ik prachtig. Het persoonlijke hierin spreekt me aan en mijn werkweek is altijd afwisselend. En tja; het gras lijkt altijd groener bij de buren, maar het is lang niet altijd zo groen.”

En voor wie Bertus niet kent, hebben we hem drie keuzevragen gesteld. Lees je mee?

• Zomer of winter?
  “Zomer. Lekker naar het terras, zwemmen in de zee of ik spring op mijn motor. En daarbij kan ik langer buiten in de zon zitten dan in de kou.”
• Sporten of sport kijken?
  “Vroeger heb ik heel veel gesport. Hardlopen, schaatsen; ik deed het graag. Maar tegenwoordig heb ik last van mijn knieën en mijn rug en zit het intensief sporten er niet meer in. Dus tja, ik ga van sporten naar sport kijken helaas.”
• Koken of frituren?
  “Koken. Dat doe ik ook graag zelf. Specialiteit is de ‘preipot’. Een oud boerenrecept, waarbij de aardappelen, prei en twee soorten spek in de oven gaan. Totdat er een mooi knapperig korstje verschijnt. Vroeger namen de boeren deze maaltijd mee naar het land, want het legt een goede bodem.”

Pensionado
Volgend jaar staat het pensioen van Bertus op de agenda. Een memorabel moment. De vraag of hij er naar uit kijkt, beantwoordt hij met gemengde gevoelens. “Ik heb zo’n 50 jaar gewerkt, maar nu je het hardop uitspreekt ben ik blij dat het nog even duurt.” En tot aan zijn pensioen maken we nog dankbaar gebruik van al die ervaring van Bertus, want zo iemand als Bertus is uniek!